Weer terug in Schotland
Door: floortje
Blijf op de hoogte en volg floortje
03 April 2014 | Verenigd Koninkrijk, Applecross
Zo. Daar ben ik weer. Ik heb er even over na moeten denken, want op reis ben ik niet meer. Toch vind ik het leuk om af en toe op te schrijven wat ik hier zoal beleef. Nu weet ik alleen niet waar ik moet beginnen. Nu ik hier al ruim een maand rond wandel is er natuurlijk alweer zoveel gebeurd:
De Ceilidh (fonetisch: keelie) waarop ik geen dans heb laten gaan en waarin de schotse rondedans naar mate de avond vorderde steeds meer op de vogeltjesdans begon te lijken;
Mijn studieplek bij de waterval die ik bij mooi weer steeds weer hoop te vinden;
Skye dat de ene dag verborgen is, de andere dag mysterieus ligt grijs boven de horizon zweeft en de volgende keer zo in het zonlicht baadt dat het lijkt of ik de sneeuw op de toppen aan zou kunnen raken;
De Bealach die ik alweer enkele keren overgestoken ben, met en zonder sneeuw;
De kinderen die heel hard "Floortje" gillen als ik langs rij en me niet voorbij laten gaan voordat ik trillend in al mijn ledenmaten met hun touw van een oude ruine afgeslingerd ben, waarbij ik me afvraag waarom ze toch steeds zo goed die boom weten te missen;
De weg die toch veel heuvelachtiger is dan ik dacht, maar ja ik moet toch op mijn werk komen;
Mijn werk waar ze 'fleurie'-wijn verkopen;
Iaintje die een hele berg hout voor mijn aankomst in stukken had gezaagd zodat ik me met mijn bijl lekker uit kon leven;
De berg gesplit hout dat nu voor de deur ligt, de roddels en ruzies die zich in een kleine maatschappij als de deze voordoen;
De eerste toeristen die vragen waar ik vandaan kom en dan vertellen hoeveel ze van Denemarken houden;
De oudere Franse mevrouw die mijn fietstocht onderbrak om me weg te vragen en waarvoor ik snel wat Franse zinnen aan elkaar stotterde om vervolgens na haar achtergelaten te hebben in de frisse bries alle zinnen die ik had moeten zeggen in mijn gedachten op zag komen en realiseerde dat ik ha getutayeerd had;
De Gaelic-lessen, waar ik vooral leer dat elk woord in elk gehucht anders gezegd wordt;
De Croft van Iain waar overal waar ik een vork in de grond steek gigantisch stenen verborgen blijken te liggen;
De Ronjarots vlakbij de Croft waar je zo leuk over de spleet heen kan springen;
De rare blokkenrots die elk moment om lijkt te vallen;
De rotsenkop met de grappige sprieten op zijn hoofd, die een hele gewone rots blijkt te zijn als je niet naar beneden, maar naar boven fietst;
De twee rijen aardappelen die we geplant hebben;
Iaintje zelf, die super lief is;
De aanvraag voor mijn national insurance number, waardoor ik brieven kreeg voor: Floortje Cunschuppen;
Mijn naam die blijkbaar voor iedereen moeilijk is: doktersbrief voor: Floortie van Schuffen en mijn collega's noemen me voor het gemak maar Flow;
Ennn...
Het is duidelijk er gebeurt hier veel, maar eigenlijk ook niet zo veel. Alles gaat rustig aan, er is niet te veel haast en toch is er weinig nodig om onrust te veroorzaken.
liefs, floortje
De Ceilidh (fonetisch: keelie) waarop ik geen dans heb laten gaan en waarin de schotse rondedans naar mate de avond vorderde steeds meer op de vogeltjesdans begon te lijken;
Mijn studieplek bij de waterval die ik bij mooi weer steeds weer hoop te vinden;
Skye dat de ene dag verborgen is, de andere dag mysterieus ligt grijs boven de horizon zweeft en de volgende keer zo in het zonlicht baadt dat het lijkt of ik de sneeuw op de toppen aan zou kunnen raken;
De Bealach die ik alweer enkele keren overgestoken ben, met en zonder sneeuw;
De kinderen die heel hard "Floortje" gillen als ik langs rij en me niet voorbij laten gaan voordat ik trillend in al mijn ledenmaten met hun touw van een oude ruine afgeslingerd ben, waarbij ik me afvraag waarom ze toch steeds zo goed die boom weten te missen;
De weg die toch veel heuvelachtiger is dan ik dacht, maar ja ik moet toch op mijn werk komen;
Mijn werk waar ze 'fleurie'-wijn verkopen;
Iaintje die een hele berg hout voor mijn aankomst in stukken had gezaagd zodat ik me met mijn bijl lekker uit kon leven;
De berg gesplit hout dat nu voor de deur ligt, de roddels en ruzies die zich in een kleine maatschappij als de deze voordoen;
De eerste toeristen die vragen waar ik vandaan kom en dan vertellen hoeveel ze van Denemarken houden;
De oudere Franse mevrouw die mijn fietstocht onderbrak om me weg te vragen en waarvoor ik snel wat Franse zinnen aan elkaar stotterde om vervolgens na haar achtergelaten te hebben in de frisse bries alle zinnen die ik had moeten zeggen in mijn gedachten op zag komen en realiseerde dat ik ha getutayeerd had;
De Gaelic-lessen, waar ik vooral leer dat elk woord in elk gehucht anders gezegd wordt;
De Croft van Iain waar overal waar ik een vork in de grond steek gigantisch stenen verborgen blijken te liggen;
De Ronjarots vlakbij de Croft waar je zo leuk over de spleet heen kan springen;
De rare blokkenrots die elk moment om lijkt te vallen;
De rotsenkop met de grappige sprieten op zijn hoofd, die een hele gewone rots blijkt te zijn als je niet naar beneden, maar naar boven fietst;
De twee rijen aardappelen die we geplant hebben;
Iaintje zelf, die super lief is;
De aanvraag voor mijn national insurance number, waardoor ik brieven kreeg voor: Floortje Cunschuppen;
Mijn naam die blijkbaar voor iedereen moeilijk is: doktersbrief voor: Floortie van Schuffen en mijn collega's noemen me voor het gemak maar Flow;
Ennn...
Het is duidelijk er gebeurt hier veel, maar eigenlijk ook niet zo veel. Alles gaat rustig aan, er is niet te veel haast en toch is er weinig nodig om onrust te veroorzaken.
liefs, floortje
-
03 April 2014 - 14:43
Renee Perry:
hoi lieve FloorFlow,
dank je voor je kaart, en wat heb je nu weer een heerlijk reisverslag geschreven!
Het gaat een beetje de kant op van Blijven daar; maar er kan nog veel veranderen. maar in geval DAT: ga op zoek naar wat muziekles. Cello, koor, piano, orkest, dansen, nou ja iets anders dan de vogeltjesdans, en blijf van die heerlijke stukjes schrijven want iedereen geniet ervan. Ik zou wel weer 23 willen zijn! Toen was ik op Skye en Harris en daar rook het zoals jij schrijft...
gelukkig moet je nog wel een examen doen ooit, en dan wil ik je weer zien en spreken; voor de piano is het gewoon niet altijd de juiste tijd, relax dus! Liefs van Renee -
05 April 2014 - 19:57
Renee Perry:
Lieve Flo,
Vind je het goed als ik je verslag doorstuur naar AnneMarie Gerretsen?
ze vroeg naar je, en er staan voor zover ik weet geen intieme dingen in.. Laat maar weten -
08 Mei 2014 - 19:12
Floortje:
hoi Renéé natuurlijk. :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
