Een week later...

Jaja de tijd is aan het vliegen! Ik ben alweer meer dan een week in Applecross en verwonder me niet meer over de grote hoeveelheden herten waar je bijna letterlijk over struikelt en ik weet alweer bijna iedereen in zijn of haar auto te herkennen.
Waar zal ik over schrijven? Voordat ik met anekdotes ga gooien moet ik even een groot schandaal recht zetten. In mijn vorige blog heb ik geschreven over mijn collega's de gekleurde dingen, daar heb ik het over één oranje-ding gehad. Er zijn er eigenlijk twee. Namelijk "wee oranje-ding" en "oranje-ding the great".
Het wee oranje-ding is wel mijn beste maatje tijdens al het hout slepen. Sinds de laatste blog is er maar één lading hout geweest die ook gesplit moest worden meer dan wat losse kreten heb ik daar nog niet bij geroepen, nog niet een volwaardig splitlied dus.
De ladingen hout worden nu vooral uit 'de glen' gehaald en daar is het behoorlijk drassig, vandaag kwam een klant met zijn kettingzaag, tractor en immense trailer (die we geheel gevuld hebben met boomstammen), de boomstammen door het halve moeras slepen en dan over de goot heen donderen is me niet gelukt zonder minstens tien keer tot de rand van mijn laarzen in de modder weg te zakken. De te slepen boomstam is dan heel goed te gebruiken om jezelf met een slurpend geluid uit de modder te trekken!
Gister was een zondag die zijn naam eer aan deed. De zon liet haar stralen over het voor haar niet zo goed gekende Schotse landschap glijden. Een goede reden om de wit bepoederde Bealach na Bá op te wandelen. Dure auto's zonder dak reden wel drie keer omhoog en omlaag de pas op elke keer vrolijk zwaaiend, stenen leken op voeten of lynxen met flaporen, tot ze opeens zo plat als een dubbeltje bleken te zijn, en boven was het ploeteren door de sneeuw. Het uitzicht over de eilanden en de zee was zo helder dat ik rotspartijen heb gezien op eilanden achter eilanden die ik nog nooit eerder had gespot. De verrekijker die ik meebracht werkte meer op de fantasie dan dat ik er echter beter van ging kijken. Ik weet nog steeds niet of er nou daadwerkelijk een onderzeeër half boven water kwam of dat ik dat alleen maar wou zien en het in werkelijkheid om een simpele vissersboot ging..

Al met al vermaak ik me hier prima. Het regent, maar het regent ook vaak niet, de mensen zijn hier super en ondanks dat overal modder zit, ruikt mijn haar heerlijk naar hars!

liefs, Floortje