de eerste gesplitte boomstammetjes

Hoi Allemaal,

Vandaag typ ik met koude voeten omdat ik te lui ben om mijn sloffen aan te trekken deze volgende blog. Ik heb deze blog op een door mijn schrijfcursus goedgekeurde wijze voorbereid en ik ben benieuwd of dat zal helpen.
De belangrijkste voorbereiding voor deze blog is natuurlijk naar buiten gaan en dingen beleven, want anders is er niets om op te schrijven.
Maar voordat ik naar buiten ging moest ik zondagavond na een heerlijk door een houtkachel verwarmd bad genomen te hebben de caravan induiken om te slapen. De twee nachten in de bus betaalde zich goed uit daar ik heerlijk geslapen heb. En ook al moest ik vroeg op, ik voelde me wakker toen ik de auto uit sprong om het hek naar de vervallen plantage te openen. Ian moest gesplit hout leveren aan een Applecrosser dus er moesten bomen omgezaagd, in stukjes gehakt en vervolgens gesplit worden. Het bomen omzagen is iets waar ik vooral ver van wegblijf. Maar wanneer de boom om is, van zijtakken ontdaan is en tot stukken van mijn lengte gemaakt is, mag ik ze met 'het oranje ding' uit het bos bergopwaarts naar de 'track' slepen, alhoewel tillen vaak makkelijk is omdat je dan minder last hebt van de stenen die onder het dikke naaldenkleed verstopt liggen. Als er genoeg van deze 'logs' verzameld zijn komt mijn geliefde collega 'het blauwe ding' me helpen. In deze stellage met sterke tanden klem ik de boomstammen zodat Ian ze in kleinere stukken kan zagen. Deze stukken mogen dan weer met een bijl in tweeën of in vieren gesplit worden en dat is verdraaid moeilijk. Een vriend van Ian die hem super goed kan splittent heeft mij lesgegeven en terwijl hij hele bergen aan gesplit hout produceerde hakte ik nog steeds vergeefs op mijn eerste boomstammetje in. Men zou een sierlijke dansbeweging moeten maken waardoor veel kracht gebruiken helemaal niet nodig is. Net toen mijn enthousiasme in frustratie dreigde over te gaan, omdat de blokkenhout niet wouden breken, werd ik gered door een Schotse regenbui. We schuilden in het bos en er werd mij van alles verteld over de verschillende bomen en mossen die er onder groeien. Daarna werden er makkelijker te splitten bomen aangesleept en na een van deze boomstammetjes vreselijk mishandeld te hebben, voelde ik opeens de rondzwaaiende beweging, ik voelde hoe de bijl naar voren viel en hoe deze neerkwam gevolgd door een bevredigend krakend geluid. Alhoewel niet mooi in het midden, toch had ik een zijkant van het boomstammetje afgesplit. De bijl ging steeds meer dansen en ik de zijkanten van de houtblokjes braken naar alle kanten af. Not niet perfect, maar oefening baart kunst zullen we maar zeggen (het enthousiasme heeft weer de overhand). Als ik straks een splitliedje heb geschreven om de splitdans mee te begeleiden word ik een gevaar voor alle Schotse bomen! (ja ja, weer dat enthousiasme, of zal ik het onrealistisch optimisme noemen?)
Enfin, na enkele uren hadden we de pick-up gevuld met hout en konden we deze afleveren. Hiervoor moest de pick-up wel midden op de weg staan, waardoor we voor tien minuten 3 dorpen van de rest van Schotland hebben afgezonderd. Hoe ze hier ooit grote wegwerkzaamheden gedaan krijgen is me een raadsel.
Vandaag en morgen wordt de pick-up voor onderhoud weggestuurd en kan er dus niet gehakt worden, toch stond ik vanmorgen weer vroeg op dit keer om koeien en schapen te voeren. Niets leukers dan tussen een groep rennende en springende hooglanders te lopen en ze om je heen te hebben dringen wanneer je hun ontbijt over het grasland uitspreid.
De dagen zijn hier kort en als het donker is, is het ook echt donker. Vannacht heb ik mezelf warm gehouden met twee warme kruiken en vanmorgen knarspte de witte rijp tussen mijn laarzen en het hoge gras.
Alhoewel ik vanmorgen mijn dag begonnen ben met een toast met vlokken, blijft dit toch nog een vreemd concept voor de doorgewinterde Schotten.

liefs, Floortje